Bloedonderzoek is in veel gevallen een grote ondersteuning bij het goed kunnen diagnosticeren van een huisdier en/of het effect van een behandeling te controleren. Bloedonderzoek wordt uitgevoerd om ziekten bij de patiënt aan te tonen of juist uit te sluiten.

Onze praktijk beschikt over drie bloedanalyse-apparaten. Hierdoor kunnen wij snel en zelfstandig een bloedonderzoek uitvoeren. Voor het onderzoeken van het bloed maken wij gebruik van de Skyla, de Cube en de Smart V-5.

Met de Skyla kunnen we de vitale organen controleren. We meten onder andere de lever- en nierfuncties, eiwitten, glucose en natrium-kalium gehalte.

Met de Cube kunnen we onder andere de schildklierfunctie van uw hond of kat vaststellen. Maar bijvoorbeeld ook het progesteron bepalen bij een teef voor de dekking of de galzuren bepalen bij leverpatiënten.

Met de Smart V-5 kan worden bepaald of er een ontstekingsbeeld in het bloed te zien is. Er wordt bijvoorbeeld gemeten hoeveel bloedplaatjes en witte- en rode bloedcellen er aanwezig zijn.

De bloedanalyse-apparaten geven binnen 10 minuten uitslag van het bloed, dus de eigenaar kan meestal wachten op de uitslag.

We krijgen regelmatig huisdiereigenaren in de praktijk waarvan hun dier een of meer van de volgende klachten heeft:

• Vaak kleine beetjes plassen
• Veel drinken en/of veel plast
• Niet kan plassen maar het wel probeert
• De urine niet meer kan ophouden en ongelukjes in huis heeft
• Urine druppelt
• Na het liggen urine heeft gelekt
• In huis plast
• Bloed bij de urine heeft.

In zulke gevallen vragen wij de huisdiereigenaar om wat urine mee te brengen om een urineonderzoek uit te voeren. Een urineonderzoek kan ons aanwijzingen geven over ziekten en aandoeningen van de nieren, blaas en urinewegen.

Waar bestaat een urineonderzoek uit?

Ten eerste wordt de urine bekeken. Is de urine afwijkend van kleur, is het troebel door bijvoorbeeld gruis of heeft het een afwijkende geur?

Vervolgens bepalen we met behulp van een refractometer het soortelijk gewicht van de urine. Hiermee kunnen we zien of de urine geconcentreerd, normaal of juist erg waterig is en geeft het ons meer informatie over de nierfunctie en of een dier inderdaad veel drinkt en/of plast.

Daarna onderzoeken we de urine door middel van een teststrip. Met deze teststrip kan er worden gekeken of er bloed en/of een afwijkende hoeveelheid eiwit of glucose in de urine aanwezig is. Ook wordt de zuurgraad (pH) van de urine bepaald.

Tenslotte maken we een sediment van de urine. Om een sediment te maken plaatsen we de urine in een centrifuge, waardoor de zwaardere deeltjes van de urine naar de bodem zakken. Het sediment bevat bij afwijkende urine cellen en eventuele kristallen die we onder de microscoop kunnen zien.

Urine opvangen van uw huisdier

Om urine op te vangen van uw hond kunt u van alles gebruiken, zoals een soeplepel, bakje of schaaltje, maar het belangrijkste is dat het opvangmateriaal en het potje of bakje waarin u de urine brengt schoon is. Sporen van bijvoorbeeld eten of zeep kunnen een valse uitslag geven. Wij beschikken ook over hulpmiddelen voor het opvangen van urine bij uw hond.

Het opvangen van urine bij een kat gaat meestal niet zo gemakkelijk als bij een hond. Om urine van een kat te op te vangen worden vaak plastic kattenbakkorrels gebruikt, Katkor. De plastic korrels nemen geen urine op, waardoor de urine gemakkelijk kan worden opgezogen met de bijgeleverde pipet.

Verse urine heeft altijd onze voorkeur. Bent u niet in de gelegenheid om de urine snel te brengen voor onderzoek, dan kunt u deze het beste in de koelkast bewaren.

Bij het  uitvoeren van cytologisch onderzoek wordt er wat materiaal van uw dier af genomen. Dit gebeurt door een glaasje op de huid te drukken of er wordt een wattenstaafje langs de gewenste plek gehouden en dit materiaal wordt op het glaasje uitgestreken.

Vervolgens wordt het glaasje gekleurd en worden de verschillende cellen, bacteriën of gisten (malassezia) aangekleurd. Deze kunnen onder de microscoop worden bekeken. 

Met behulp van dit afdrukje van de huid kunnen we een veel gerichtere behandeling instellen. Zo kunnen we zien of uw dier antibioticum nodig heeft of dat er volstaan kan worden met een lokale behandeling met shampoo en zalf. 

We kunnen met behulp van een mest- of ontlastingsonderzoek een diagnose stellen en/of een behandeling starten. De meest voorkomende redenen om mestonderzoek te doen is om te kijken of een paard, schaap of ander dier last heeft van wormen en in welke mate. Een geringe besmetting leidt meestal niet tot problemen. Een ernstige besmetting kan onder andere leiden tot vermagering, diarree, hoesten of zelfs sterfte.

Mestonderzoek vindt plaats door verse mest van uw dier(en) te verzamelen en bij ons te brengen. De mest of ontlasting wordt in ons eigen laboratorium onderzocht, waardoor wij u snel een gepast advies een behandelplan kunnen geven.

Verder maken we ook gebruik van sneltesten om te onderzoeken of er een ziekteverwekkend organisme is de mest of ontlasting zit. Voorbeelden van sneltesten waarvan wij gebruiken maken zijn:

• Kalverdiarree sneltest: met behulp van deze sneltest kan onderzocht worden of diarree bij kalveren wordt veroorzaakt door ziekteverwekkende organismen, en indien dat het geval is, door welke (Corona virussen, Cryptosporidium parvum, E. Coli of Rota virussen).
• Giardia sneltest: Giardia is een van de meest voorkomende darmparasieten bij de hond en kat. Hoewel een infectie bij veel dieren nauwelijks klachten geeft, kan de parasiet een hardnekkige, terugkerende diarree veroorzaken. Met behulp van de Giardia sneltest kunnen we binnen 10 minuten bepalen of uw hond of kat Giardia heeft en indien nodig meteen een behandeling starten.

Afhankelijk van het type infectie, neemt de dierenarts lichaamsmateriaal af. Dit kan zijn urine, oorsmeer, huidafkrabsel of melk.

Hierna wordt het materiaal onderzocht op ziekmakende bacteriën. Dit materiaal wordt overgebracht op verschillende kweekbakjes en wordt vervolgens minimaal 24 uur op kweek gezet.

Als we vervolgens weten met welke bacterie(groep) we te maken hebben kan vervolgens een antibiogram gemaakt worden om te bepalen welk antibioticum het meest geschikt is om te gebruiken.